Ο αμφιβληστροειδής είναι ένα λεπτό στρώμα ιστού στο εσωτερικό τοίχωμα του οφθαλμού, που περιέχει εκτατομμυρία φωτοευαίσθητα κύτταρα και άλλα νευρικά κύτταρα που λαμβάνουν και οργανώνουν τις οπτικές πληροφορίες. Ο αμφιβληστροειδής στέλνει τις πληροφορίες του στον εγκέφαλο μέσω του οπτικού νεύρου, επιτρέποντας στο άτομο να βλέπει. Οι παθήσεις του αμφιβληστροειδούς επηρεάζουν την περιοχή του αμφιβληστροειδούς που εξυπηρετεί την κεντρική όραση. Αν και έχουν κοινά συμπτώματα και θεραπείες, το καθένα έχει τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά. Ο στόχος της θεραπείας των παθήσεων του αμφιβληστροειδούς είναι να σταματήσουμε ή να μειώσουμε την πρόοδο της ασθένειας και να διατηρήσουμε, βελτίωσουμε ή επαναφέρουμε την όραση.
Συμπτώματα
Αναλαμπές φωτός και μυοψίες μπορεί να είναι τα αρχικά συμπτώματα της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς ή μιας ρήξης του αμφιβληστροειδούς που προηγείται της αποκόλλησης. Οι αναλαμπές φωτός προέρχονται από το υαλοειδές υγρό που έλκει τον αμφιβληστροειδή ή από μια χαλάρωση του υαλοειδούς σώματος, που επιτρέπει στο υαλοειδές υγρό να πέφτει πάνω στον αμφιβληστροειδή. Οι αναλαμπές περιγράφονται συχνά σαν σύντομες φωτεινές γραμμές στην εξωτερική πλευρά του οφθαλμού. Οι μυοψίες προκαλούνται από εναποθέσεις στο υαλοειδές υγρό και συχνά περιγράφονται από τους ασθενείς ως σημάδια, κλωστές ή μυγάκια. Μπορεί συχνά να μην σχετίζονται με ρήξη ή αποκόλληση και μπορεί απλά να προέρχονται από διαχωρισμό του υαλοειδούς υγρό από τον αμφιβληστροειδή. Αυτή η πάθηση ονομάζεται Οπίσθια Αποκόλληση του Υαλοειδούς. Αν και συμβαίνει συχν, δεν υπάρχουν ρήξεις που σχετίζονται με αυτή την πάθηση, τις περισσότερες φορές.
Αιτίες
Μελέτες έχουν δείξει ότι η πιθανότητα αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς που προέρχεται από ρήξεις είναι σχετικά χαμηλή. Πολλές ρήξεις του αμφιβληστροειδούς δεν καταλήγουν σε αποκόλληση. Ωστόσο, αναγνωρίζονται πολλοί επιβαρυντικοί παράγοντες που οδηγούν σε αποκόλληση, συμπεριλαμβάνοντας συγκεκριμένες παθήσεις του οφθαλμού, χειρουργείο καταρράκτη, και τραύμα του οφθαλμού. Οι αποκολλήσεις του αμφιβληστροειδούς μπορούν να συμβούν σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά είναι πιο συχνές σε ενήλικες 40 ετών και άνω που έχουν υψηλό βαθμό μυωπίας και σε ηλικιωμένους μετά από χειρουργείο καταρράκτη.
